Foto: Jeff Jaspar
Toen hij acht was, ging hij op muziekles. Maar daar stak hij niets van op. Op de Vrije School leerde hij de blokfluit te bespelen. Hoe toepasselijk dat in 2011 zijn eerste gedichtenbundel uitkomt met de titel: Ja, blokfluit. Een interview met schrijver en dichter Merlijn Huntjens, hoe het kan gaan in het leven en dan vooral met zijn gedichten.
Bonus track: De eenzame spin
En dit gaat over de druppel,
die aan de bladeren hangt waar
de spin woont die zijn leven opschrijft
langs de bast van de stam van de dunne eik,
en zegt dat hij toch gelooft in zijn dag, en zijn week,
in het leven van de triestige eenzame spin,
en met die gedachte in zijn kop,
en met een draadje aan zijn kont,
daalt hij af tussen het mos en steekt hij een kaarsje
op,
voor alle andere,
eenzame spinnen,
om hem heen.
(Uit: Ja, blokfluit)
Huntjens werd in 1991 geboren in de Heerlense wijk Heksenberg en hij woont nog altijd in zijn ouderlijk huis. Na wat omzwervingen kwam de jonge Merlijn op de Vrije School terecht, eerst in Heerlen vanaf groep vijf en later de middelbare school in Maastricht. “Veel van mijn vrienden bespeelden een muziekinstrument, ik speelde een beetje blokfluit. Ze konden ook allemaal heel goed tekenen. Ik had altijd een vijf. Maar ik schreef, stiekem, niemand wist er van. En ik was geïnteresseerd in toneelspelen.”
Lees verder op Zwartgoud
Horen, zien en schrijven 